Aylardan mayıstı. Rüzgâr, diri ve yeşil yaprakları ve kara bulutları sertçe savururken, Beykoz sırtlarında bir kız yürüyordu yalnız başına. İpek eldivenleriyle uzunca elbisesini kenarlarından tutmuştu ıslanmasın diye. Az biraz serpiştirmişti yağmur; çer çöple kaplı toprak yol hafif nemliydi. Rüzgârın uğultusu kesildikçe kuşların işveli cıvıltıları işitiliyordu. Esinti hafifçe üşütmüştü kızı, keşke üstüme bir şal alsaydım diye düşündüyse de birazdan bitecek olan yürüyüşünü kesmek istemedi.
Edebî bir köşe.